Τα πληκτρολόγια τύπου QWERTY σχεδιάστηκαν για γραφομηχανές, με τρόπο τέτοιο ώστε ο χρήστης να εναλλάσει το χέρι με το οποίο πληκτρολογεί για να μην σφηνώνουν οι βραχίονες της μηχανής.

Η επίτευξη της ευχρηστίας δεν είναι η μόνη απόλυτη αξία καθώς μια συσκευή διάδρασης επηρεάζεται από πολλούς ακόμη παράγοντες, όπως από την αισθητική, το κόστος, αλλά και από τη συνήθεια, η οποία είναι η κύρια αιτία που το πιο συνηθισμένο πληκτρολόγιο για τον επιτραπέζιο υπολογιστή δεν είναι το πιο εύχρηστο. Η οργάνωση των πλήκτρων κάτω από τα δάκτυλα στο πληκτρολόγιο Dvorak έχει γίνει έτσι ώστε τα πιο συχνά γράμματα να βρίσκονται πιο κοντά στα δάκτυλα.

Το μοντέλο 33 της εταιρείας Teletype αποτελεί μια ολοκληρωμένη συσκευή εισόδου και εξόδου και ήταν πολύ δημοφιλής με τους μίνι-υπολογιστές της δεκαετίας του 1960, καθώς και με τους πρώτους μίκρο-υπολογιστές, αφού για πολλά χρόνια ήταν η πιο οικονομική και οικεία λύση. Ο χρήστης μπορούσε να αλληλεπιδράσει με τον υπολογιστή με το πληκτρολόγιο και να δει την έξοδο να τυπώνεται στο χαρτί, ενώ η διάτρητη χαρτοταινία επιτρέπει τόσο την αποθήκευση δεδομένων, όσο και την φόρτωση τους.

Το πληκτρολόγιο ακόρντων επιτρέπει την είσοδο 31 διαφορετικών κωδικών που καλύπουν όλο το λατινικό αλφάβητο ή μπορούν να αντιστοιχούν σε τροπικές κεντολές. Σε συνδυασμό με μια αποδοτική συσκευής επιλογής στόχων στην οθόνη όπως το ποντίκι με επιπλέον πλήκτρα για εντολές, δεν υπάρχει ανάγκη για το παραδοσιακό πληκτρολόγιο, ειδικά για την συχνή διεργασία της απλής επεξεργασίας έτοιμου κειμένου. Το σύστημα NLS είναι δύσκολο στην χρήση γιατί η ευχρηστία δεν προσφέρει κάποιο πλεονέκτημα σε ειδικούς που έχουν τακτική πρόσβαση και ασχολούνται με δύσκολα και ασαφή προβλήματα.

Ο τυλέτυπος σταδιακά βελτιώθηκε για να είναι πιο γρήγορος και αξιόπιστος στην σύνδεση με κεντρικούς υπολογιστές, ενώ προστέθηκε και η δυνατότητα ανάγνωσης και εγγραφής από διάτρυτες κάρτες και ταινία. Οι πρώτες γλώσσες προγραμματισμού και τα πρώτα λειτουργικά συστήματα αναπτύχθηκαν με αυτές τις συσκευές, μέχρι και το 1970, οπότε σταδιακά έδωσαν την θέση τους στα τερματικά με οθόνη.

Το πληκτρολόγιο ακόρντων χρησιμοποιήθηκε στο σύστημα NLS για την επιλογή εντολών σε συνδυασμό με το ποντίκι που οδηγούσε ένα σημείο στην οθόνη γραφικών. Αν και είχε ήδη χρησιμοποιηθεί στο παρελθόν στον τηλέτυπο και στην συντομογραφία, ο συνδυασμός με μια δεύτερη συσκευή εισόδου όπως το ποντίκι έχει το εργονομικό πλεονέκτημα ότι ο χρήστης δεν χρειάζεται να μετακινήσει τα χέρια του.

Ο μίνιϋπολογιστής PDP11 της DEC θεωρείται κομβικό σημείο γιατί ήταν πολύ δημοφιλής σε πανεπιστήμια και ερευνητικά κέντρα, όπου χρησιμοποιήθηκε για την διάδοση του λειτουργικού συστήματος UNIX, της γλώσσας προγραμματισμού C, και κυρίως των εξομοιωτών που επέτρεψαν την ανάπτυξη νέων συστημάτων για τους μικροϋπολογιστές που αναπτύχθηκαν στο τέλος της δεκαετίας του 1970 και έφεραν τον υπολογισμό στα σπίτια και στους απλούς χρήστες.

O Altair θεωρείται ο πρώτος δημοφιλής μικροϋπολογιστής και ήταν διαθέσιμος σε οικονομικό κιτ το οποίο ο χρήστης συναρμολογούσε μόνος του και στην συνέχεια θα έπρεπε να αγοράσει και τα σχετικά περιφεριακά εισόδου και εξόδου, όπως ο τηλέτυπος για την είσοδο και έξοδο κειμένου, τα οποία κόστιζαν ακόμη περισσότερο. Ήταν όμως πολύ πιο προσιτός από τους μίνιϋπολογιστές εκείνης της εποχής και επιπλέον ήταν διαθέσιμοι με την επίσης προσιτή γλώσσα προγραμματισμού BASIC.

Ο δεύτερος μικροϋπολογιστής της Apple ήταν άμεσα διαθέσιμος σε μια καλαίσθητη συσκευασία βιομηχανικού σχεδιασμού με πληκτρολόγιο και είχε εισόδους και εξόδους για πολλά διαφερτικά περιφερειακά, όπως δίσκοι και οθόνη. Μπορούσε να συνδεθεί σε τηλεόραση και να αποθηκεύσει προγράμματα σε ένα μαγνητόφωνο κασέτας ήχου, οπότε το κόστος ήταν χαμηλό και έγινε αμέσως δημοφιλής, ενώ έμεινε σε παραγωγή για περισσότερα από δεκαπέντε χρόνια.

Από τις αρχές της δεκαετίας του 1970, άρχισαν να εμφανίζονται τα πρώτα ακριβά τερματικά με οθόνη, αλλά μόνο προς τα τέλη της δεκαετίας έγιναν πραγματικά δημοφιλή για τους περισσότερους χρήστες με συστήματα όπως το VT100 της DEC, το οποίο είχε μικροεπεξεργαστή, αν και η χρήση του ήταν μόνο ως τερματικό σε έναν μεγαλύτερο απομακρυσμένο κεντρικό ή μίνιϋπολογιστή. To VT100 μπορεί να έχει ξεπεραστεί ως συσκευή, αλλά ακόμη χρησιμοποιείται ως λογισμικό επικοινωνίας στα σύγχρονα εικονικά τερματικά.

Η διάδοση της αποστολής σύντομων μηνυμάτων κειμένου την δεκαετία του 1990 δημιούργησε την ανάγκη για μια αποδοτικότερη μέθοδο συγγραφής κειμένου με την χρήση πληκτρολογίου που είχε μόνο αριθμούς. Για αυτόν τον σκοπό δημιουργήθηκαν τεχνολογίες όπως το T9, το οποίο με την χρήση ενός λεξικού για την γλώσσα συγγραφής προβάλει την πιο πιθανή λέξη που ξεκινάει από τους πρώτους χαρακτήρες που έχει ήδη πατήσει ο χρήστης, έτσι ώστε τελικά να μην χρειαστεί να πατήσει και τους υπόλοιπους.

Η είσοδος χαρακτήρων στα πρώτους μικρούς προσωπικούς υπολογιστές τσέπης γινόταν με φυσικές διεπαφές και αναγνώριση γραφής ή χειρονομίας. Η Microsoft στις αρχές του 2000 επέλεξε να χρησιμοποιήσει την γραφίδα και την οθόνη αφής για να προβάλει ένα εικονικό πληκτρολόγιο, το οποίο από τότε βελτιώνεται συνέχεια καθώς δανείζεται και στοιχεία από την αναγνώριση χειρονομίας και έτσι αυξάνει την ευχρηστία και την ταχύτητα εισόδου χαρακτήρων.